Deszcz pada? J***ć go, niech pada! Kiedy inni będą żenić bawełniane skarpety, leki z pseudoefedryną i gry planszowe, od nas na jesień macie specjalną selekcję rapowych numerów.
Kękę, Kotzi, Kubi – Recepta na jesień
Przełom tegorocznego lata i jesieni niewątpliwie należy do Kękego. Ledwo tydzień po premierze jego Trzecich rzeczy album pokrył się platyną, co oznacza, że zeszło już ponad 30 tysięcy egzemplarzy (!). W tym kontekście warto wrócić do jego starszych nagrań z czasów, kiedy jeszcze nie był fejmem, a tym bardziej straight edge’owcem. Recepta na jesień pochodzi sprzed dekady – a pamiętasz, jak hip-hop wtedy wyglądał? Rzecz dotyczy jesieni radomskiej, czyli jednej z najbardziej hardkorowych odmian tej pory roku. Kękę otwiera numer, wjeżdżając z buta Deszcz pada, jebać go, niech pada i w kilkadziesiąt sekund pokazuje tyle stylu, że nic dziwnego, gdzie dziś się znajduje.
Pezet / Noon – W branży
Gdyby amerykańskim naukowcom udało się dokonać translacji jesiennej febry na język hiphopowego beatu, musiałoby to brzmieć jak W branży z Muzyki poważnej Pezeta i Noona. Co prawda klip do numeru nakręcono podczas letniej trasy RBK Hip Hop Tour 2005, ale klimat jest przecież tak malaryczny, jak ziarnista taśma 8 mm. Ciekawostka: sampel wykorzystany w tym utworze pochodzi z węgierskiego winyla, który Noon zabrał Webberowi. Posłuchacie tego tutaj.
Łona i Webber – Kaloryfer
Łapy w górę wszyscy (#żebrolajki), których ciepłownictwo zdążyło już boleśnie doświadczyć! Jednym z licznych talentów Łony jest umiejętność wyłapywania pozornych oczywistości, które wyartykułowane na bicie, szeroko otwierają oczy. W Kaloryferze czymś takim staje się początek sezonu grzewczego jako symbol przemijania. Skubaniec to wykombinował i tak powstał nieoficjalny hymn Polski na czas od września do grudnia. Albo i lepiej.
Magierski & Tymon feat. Mały72 – Oddycham smogiem
Oddycham smogiem to zapomniane arcydzieło polskiego rapu. Z tym, że ci, co katują tylko HEWRA i Mobbyn muszą uważać, ponieważ spadnie im poziom swagu od tych numerów. Muzykę zrobił Magiera z White House’u, pokazując przygnębiające, melancholijne oblicze. Wersy przewinął Tymon, legenda sceny wrocławskiej. Generalnie jest to smutny album starych ludzi, o tym, że ciężko się żyje w dużym mieście. Do tego jeszcze dusi smog, który szczególnie doskwiera jesienią, gdy w piecach płoną zwłoki, okna PCV i inny syf. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, że utwór powstał we Wrocławiu, gdzie na początku listopada zeszłego roku odnotowano najwyższy poziom zapylenia w całej środkowej Europie. Tak się to robi na południu!
Grammatik – Zwyczajne marzenia
Całe Światła miasta, ponadczasowy klasyk Eldo, Jotuze, Asha i Noona, to jedna wielka jesień. W tych numerach piździ jak w kieleckim, drzewa mokną i po prostu są chwile, gdy problem jest w każdym kroku. Wiele lat później Noon odtworzy ten nastrój na płycie z Hatti Vatti, ale tam najbardziej pamiętne wersy to te Hadesa, Jesteśmy sobie przeznaczeni, się uśmiechnij ładnie/Masz super pupę, lubię jarać gandzię, także ciężar gatunkowy jednak niższy.
Dwa Sławy – Jesień za pasem
Grzebania w archiwach ciąg dalszy. Tym razem nielegal od naszych ulubionych śmieszków, Muzyka kozacka z 2011 roku. Jesień za pasem warto ogarnąć choćby dlatego, że rozpoczyna się od jednego z najlepszych shout-otów w historii polskiego rapu. Poza tym, młodzieży, to czasy, kiedy Astek robił jeszcze beaty. Sam numer nie ma wiele wspólnego z jesienią. Dobra, ma – z jesienią życia. Rado leci o tężni w Ciechocinku i przytulaniu drzew, więc jeśli zmulicie się słuchaniem Świateł miasta, można chwilę odetchnąć.
Warszafski Deszcz / Trzyha – Warszafski deszcz
Klasyk, najczęściej follow-upowany krążek obok Skandalu Molesty, bla, bla, bla… Zostawmy to! Czy ogarniacie, że w pierwszym numerze Nastukafszy, poprzedzającym Warszafski deszcz, Numer Raz dzwoni do Tedego z budki telefonicznej?! Czy ktoś w ogóle pamięta, jak to było dzwonić z budki? Warszafski deszcz to sztos, jakich mało. Wiadomo, że stanowi zapowiedź nadchodzącej wielkości składu, jednak można go też rozpracować na modłę meteorologiczną. Czemu nie, skoro cały numer pada. Najbardziej epicki fragment: słynne Kwadratury miejskiej infrastruktury i ten moment, kiedy TDF ostrzega, że nie ochroni cię Gore – Tex. Powiedz to Kanye’emu!
Kaz Bałagane – Nie Zobaczysz + Malik Montana x Diho – Naaajak
Na zakończenie mały szwindel. To żadne jesienne rapy sensu stricto, jednak musiały się tu znaleźć. Nie zobaczysz to najmocniejszy fragment Radia gruz Kaza Bałagane, a nie znajdziecie tej jesieni wielu ważniejszych rapowych premier w Polsce. Zresztą, czegokolwiek byście tam nie słuchali, to w najbliższym czasie nic nie wryje się w pamięć tak, jak refren Naaajak Malika Montany. Niby cały numer jest jak rapowy generator facepalmów, ale od tego Pliki, pliki, pliki, od liczenia mam odciski / Rękawiczki, bo odciski mają na policji nie da się uwolnić.
