10 klasycznych afroamerykańskich filmów, które musicie zobaczyć w te wakacje

To jeden z najlepszych filmów o życiu w getcie, bo unika prostych schematów: ciemiężeni czarni vs. źli i bogaci biali. John Singleton genialnie sportretował codzienne życie w niebezpiecznej części L.A., z której trudno jest się wyrwać nawet wtedy, kiedy bardzo się tego chce. Trochę takie Good Kid, M.A.A.D. City, które nakręcił - też nam trudno w to uwierzyć - 23-letni chłopak.

Uwaga, to dokument, ale jeden z najlepszych w historii kina. Blisko trzygodzinna opowieść o dwóch chłopakach, marzących o karierze zawodowych koszykarzy - niestety los rzuca i jednemu, i drugiemu kłody pod nogi. Tu jest wszystko: zwycięstwo, porażki, miłość i emocje. Absolutnie doskonała rzecz i niech nie przerazi was hasło: trzygodzinny dokument.

Klasyka amerykańskiego kina niezależnego. Bardzo przygnębiający portret pracującego ponad siły mieszkańca getta. Stan jest zatrudniony w rzeźni, żyje w nieustannym stresie, który stopniowo odizolowuje go od bliskich. Seans ponury jak poniemiecki bunkier, ale takie też czasem trzeba zaliczyć.

Słynny dramat Spielberga i największy przegrany w historii Oscarów - 11 nominacji, 0 nagród. Ewentualny podtytuł Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet pasowałby tu idealnie, bo to jeden z mocniejszych obrazów, poświęconych nierówności płciowej, ale i mocno wzruszający obraz kobiecej wspólnoty. Pewnie i tak wszyscy widzieliście, ale nie mogliśmy pominąć tego tytułu.

Monumentalna, nakręcona z ogromnym rozmachem biografia słynnego działacza murzyńskiego. Spike Lee nakręcił film pełen emocji, ale czego spodziewać się po najbardziej zaangażowanym w sprawy Czarnych reżyserze? Malcolm X rywalizował z Martinem Lutherem Kingiem o miano najbardziej wpływowego głosu wśród Afroamerykanów w latach 60., ale tam, gdzie King chciał rozwiązać problemy w oparciu o chrześcijańską moralność, tam Malcolm X nie miał nic przeciwko używaniu przemocy. Fascynujący portret jednej z najbardziej niejednoznacznych afroamerykańskich postaci.

Jeszcze jeden film Spike'a Lee, nakręcony na jego ukochanym Brooklynie - tam, pewnego upalnego lata, narastają konflikty pomiędzy mieszkającymi opodal Włochami, Koreańczykami i Czarnymi. Film bardzo dobrze rejestruje to, w jaki sposób powstaje rasizm, jak kształci się ksenofobia i co sprawia, że żyjący obok siebie w zgodzie ludzie nagle zaczynają być do siebie uprzedzeni. A przy okazji to rewia ulicznej mody przełomu lat 80. i 90.

Bodaj najsłynniejszy film nurtu blaxploitation, który pożenił ze sobą kino gatunkowe (tu film sensacyjny) i tematykę afroamerykańską: to były tytuły przede wszystkim dla czarnych z dużych miast. Na papierze wygląda to na zwykłą historię detektywistyczną, ale obejrzyjcie koniecznie dla niesamowitego, grindhouse'owego klimatu i genialnej muzyki.

I kolejny bardzo ważny w walce z rasizmem tytuł: pewien detektyw zostaje zatrzymany jako podejrzany o zabójstwo tylko dlatego, że jest czarnoskóry. Oscar dla najlepszego filmu (w tamtych czasach to było zaskoczenie) w pełni zasłużony, choć W upalną noc ogląda się nietypowo: to rzecz bardzo powolna, w którą trzeba wejść, żeby w pełni odczuć jej duszny klimat.

Jak sami widzicie, 1967 był doskonały dla kina o tematyce afroamerykańskiej. Ten film może trochę przypomni wam Uciekaj!, ale na poważnie - pewne małżeństwo nie może zaakceptować czarnoskórego wybranka ich córki, chociaż jest statecznym, bardzo dobrze zarabiającym człowiekiem. Obraz Kramera jest czytelną reakcją na rewolucyjne ruchy Czarnych w latach 60., chociaż to także bardzo dobrze nakręcony dramat rodzinny.

Najświeższa, nagrodzona Oscarem dla najlepszego filmu roku propozycja. Wyjątkowo wzruszająca (finał!) historia obywatela Nowego Jorku, który nagle zostaje porwany i wywieziony na plantację jako niewolnik. Świetne role Chiwetela Ejiofora i Michaela Fassbendera oraz bardzo twórcze przeniesienie kina artystycznego do filmu nakręconego pod Oscary i miliony widzów.