Choć dzisiejszy rynek fonograficzny kręci się głównie wokół plików, klipów i streamingów, to zbieraniu płyt sprzyja on być może i bardziej niż minione, oparte na fizycznych wydaniach, dawne czasy. Nie dość bowiem, że codziennie właściwie wychodzą kolejne reedycje, limitowane wydania czy ekskluzywne boksy, to rynek wtórny nigdy nie działał równie sprawnie jak w czasach internetu.
I choć nakładów finansowych wymaga to ogromnych, to stworzyć dziś imponującą, rapową kolekcję płytową jest ciut łatwiej niż lata temu, kiedy swoje archiwa poczęła uzupełniać większość wymienionych osób. Bez względu na to jednak w jaki sposób wchodzili oni w posiadanie wszystkich swoich winylowych, kompaktowych i magnetofonowych skarbów, każdy z nich tworzy kulturę hiphopową równie aktywnie jak jej pierwszoplanowi kreatorzy czyli MCs, DJe i producenci. Choć reprezentanci tych fachów, również pojawiają się w poniższym zestawieniu.
Druh Sławek
W niedawnym - nie mamy pojęcia dlaczego usuniętym już z sieci - wywiadzie z Hirkiem Wroną, nasz ulubiony dziennikarz muzyczny czyli Wini z wrodzonym sobie przekąsem mówił, że w porównaniu z kolekcją Druha Sławka, to Hirek właściwie nie ma żadnych płyt. I choć patrząc po widocznych w tej rozmowie gęsto zapełnionych półkach należących do oficjalnego DJ’a piłkarskiej reprezentacji Polski, trudno w to uwierzyć, to zbiór płyt należących do Sławomira Jarzembskiego - jak naprawdę nazywa się Druh Sławek - legendarny był już w latach 90., kiedy to ten jeden z najważniejszych promotorów kultury hiphopowej w Polsce puszczał swoje płyty w różnych rozgłośniach radiowych (z kultową Radiostacją na czele) i rozpisywał się o nich w Ślizgu i Klanie. Co natomiast znajduje się w jego zbiorach dowiedzieć się można z jego - nieaktualizowanej już niestety od bardzo dawna - strony internetowej i wciąż emitowanej w radiu RAM audycji Najlepszy groove w mieście na której realizację Druh Sławek przemierza co tydzień 160 kilometrów dzielących jego miejsce zamieszkania od Wrocławia.
Grędziu
Założyciel fanpage’a Rap Tapes by Grędziu jest fanatykiem taśmy magnetofonowej i zbiera właściwie tylko kasety. Jego kolekcja pełna jest prawdziwych perełek z pionierskich lat krajowej sceny, złotej ery amerykańskiego hip-hopu jak i współczesnych limitowanych wydań, które często ukazują się w formie imponujących boksów. Równy szacunek jak sam jego zbiór budzi w nas natomiast również forma w jakiej Jakub Gręda prezentuje ją swoim followersom - filmiki jakie kręci ze spotkań z raperami, którzy podpisują swoje taśmy z jego kolekcji, zdjęcia na jakich zbiera posiadane przez siebie pozycje z dyskografii konkretnych artystów i różnice w różnych wydaniach tych samych materiałów, które śledzi równie pilnie jak wyszukuje nowe kasety na wszelkiej maści serwisach aukcyjnych i okolicznych bazarkach.
Pakol
Choć szersze gremia kojarzą tego reprezentanta Poznania głównie z jego dokonań na polu (alko)dziennikarstwa muzycznego i mieszanych sztuk walki, to jego kolekcja płytowa budzi w nas dużo większy szacunek niż to co wyciągnął z Bonusa BGC zapraszając go do udziału w formule lufa-pytanie. Prowadząc fanpage Pakol’s Music Club, Jędrzej Gromadowski nie dość bowiem, że prezentuje kolejne pozycje ze swojej przepastnej kolekcji płyt - na discogsie ma dodane ponad 4 tysiące pozycji - to jeszcze zwykle opatruje je swoim autorskim komentarzem, który choć bywa niekiedy kontrowersyjny, to równie często jest celny i ciekawy. A, że Pakol muzyki nie dzieli na gatunki, tylko na dobrą i złą, na jego stronce można znaleźć nie tylko polecenia z kategorii rapowej, ale również z szerokiego spectrum innych nurtów - od klasycznych dokonań polskich rockmanów, przez kanoniczne pozycje z historii nowojorskiego hardcore’u, aż po współczesne elektroniczne perełki.
Peja
Jako, że część naszej redakcji wychowywała się na mocno wówczas hermetycznej, stołecznej scenie rapowej, do Peji musieli się oni dłuższą chwilę przekonywać. Pomocny był w tym gościnny udział poznaniaka na drugim WWO, obalający wiele murów krążek Na legalu? (jak i towarzysząca mu książeczka w której reprezentant Slums Attack wymieniał szereg swoich rapowych inspiracji), jak i… wywiad, którego Ryszard Andrzejewski udzielił w 2006 roku. Tak jestem nauczony, z szacunkiem podchodzę do tego i kupowałem zawsze płyty - mówi na jego początku założyciel RPS Entertainment, a każda następna płyta, którą wyciąga z półki w kolejnych minutach rozmowy potwierdza jego słowa i jest gwarancją jego autentyczności jako człowieka, który ma pojęcie. Ice T, Pete Rock & C.L. Smooth, EPMD, Fat Joe, Akhenaton, Don Choa, Prince Paul, High & Mighty, Ice Cube, Method Man, Nas… A często jeszcze wspomniane krążki Peja ma w dwóch egzemplarzach jak by był DJem w czasach sprzed Serato. I oczywiście można powiedzieć hajsu ma tyle, że sobie nakupował, ale naprawdę nieliczni krajowi MCs swoje przychody z rap gry wykorzystują w równie oddany tej kulturze sposób.
Filip Kalinowski
Na koniec natomiast zostawiliśmy sobie miejsce na trochę prywaty, bo dosyć imponujący zbiór posiada również jeden z naszych redaktorów, piszący te słowa w naszej typowej liczbie mnogiej - Filip Kalinowski. Część swojego przepastnego, kilkutysięcznego archiwum pokazywał on w - doprawdy świetnym i wartym sprawdzenia w całości - cyklu Kolekcje, a widniejące w nim pozycje służą mu za bazę do powstawania wszystkich tych tekstów i rankingów, którymi karmimy codziennie newonce.net. I choć często nie ma okazji, żeby zobaczyć gdziekolwiek ich fizyczne wydania to czy są to dwudziestoletnie kasety wydawane na stołecznym, rapowym podziemiu, czy podpisane przez Madliba zbiory jego tłuczonych spontanicznie bitów, czy setki płyt przywiezionych z jego wojaży do Turcji, Indii czy Japonii, to zwarte na nich nagrania słyszycie raz po raz w newonce.radio i czytacie o nich na naszej stronie i w magazynie.