5 powodów, dla których warto pamiętać o Alcomindz

Patrząc na okładkę pierwszego mixtape’u Swag Jak Skurwysyn, nie sposób powstrzymać śmiechu na widok tych artefaktów internetu – wilk z odwróconym krzyżem na czole, trójkąty, galaktyka... Słowem zestaw, który krzyczy 2012: czas różnych mniej lub bardziej poważnych polskich marek streetwear’owych, pierwszych prób opisania hipsterów i pionierskich kroków w polskim trapie. SJS, przy którym Alcomindz mocno zaznaczyło swoją obecność, ma również nad wyraz ciekawą tracklistę: m.in. Wac Toja, Zioło, Gedz, 2sty, a nawet… Bisz. Na amerykańskich bitach (wtedy trochę brakowało młodzieży, która za 50 złotych dostarczy przysłowiowe ładne cykacze) próbowano przenieść na polski grunt stylistykę nowoczesnego rapu. Te próby były czasem koślawe, czasem urocze, ale bez nich scena nie wyglądałaby dzisiaj tak jak wygląda.

Wspomniany 2012 to rok narodzin ALCMDZ, ale jeśli mielibyśmy bawić się w kronikarstwo, byłby to również rok narodzin polskiego trapu. Przy okazji – jak piękne jest to, że już mało kto mówi swag?

Dyskografia Alcomindz do najrówniejszych nie należy, czemu trudno się dziwić, bo w szczytowym momencie cała ekipa (razem i solowo) bardzo często wypuszczała nowe materiały. Na Wódce Kurwach Sianokosach czy tegorocznym On A Mission znajdziemy wiele dobrych bangerów, rozsianych pomiędzy trapową masówą, jakiej nie powstydziłby się chłopaczek z Atlanty wciskający swój dziesiąty mixtape w tym roku nieświadomym przechodniom do ręki. Srogi bit i dobre teksty do cytowania to idealny przepis na sukces, a numery takie jak Stifłonda czy Ballin spełniają te kryteria w 100%. Powiedzonko Walim najpierw dinx, potem szczura weszło do języka polskiego pewnym krokiem.

Alcomindz w grupie i Koldi solo na polski grunt przenieśli mixtape’owe myślenie o przewadze ilości nad jakością i po prostu wydawali muzykę wtedy, kiedy mieli na to ochotę. Że wokal gorzej nagrany albo ktoś mógłby częściej trafiać w bit? Nie ma co się przejmować, trzeba wypuszczać to gorące gówno już, teraz. Dzisiaj zalewanie co chwilę publiki nowymi wałkami nie dziwi, wtedy takie podejście było dość świeże i wyprzedzało mentalność ciągłej obecności w feedzie o kilka lat.

W tekstach Alcomindz znajdziemy bardzo dużo uproszczonych form gramatycznych, niedorymowanych zwrotek, słownego śmiecia, ale także językowej inwencji i sprawnych, chwytliwych połączeń. Zatarcie granicy między prawdą a rapową opowiastką, żartem a powagą, grafomaństwem a dobrym stylem jest dziś zupełnie normalne, ale kiedyś było to działanie na granicy sabotażu wobec hip-hopu. Był on w końcu obostrzony wieloma zasadami co wolno mówić, a czego nie. Świadomie czy nie, Koldi i ekipa rozpruwali językowego misia i z umieszczonej w nim waty tworzyli nową jakość. Nie zawsze najwyższą, ale ważną.

Zaglądając na YouTube’owy kanał Alcomindz widać, że ekipę interesowało stworzenie imperium na wzór trapistów zza Oceanu. Chętnie udzielali się też gościnnie w numerach u innych, ale przede wszystkim udostępniali swoją raczkującą platformę chętnym. Jednym z nich był Szpaku, który dzisiaj dobija się do czołówki polskiego rapu, a debiutował Młodym Simbą na kanale Alcomindz. Imperialne plany spaliły na panewce, ale dziedzictwo ekipy trwa dalej.