Brychczy, Anioła, Jeleń. Najlepsi strzelcy w historii polskich klubów

W barwach łódzkiego klubu grał przez 18 lat, co wydaje się dziś nie do pomyślenia. Na poziomie ekstraklasy (ówczesnej I ligi) zdobył 95 bramek w 220 występach, ale ponoć gdyby zliczyć sparingi w okresie międzywojennym, byłoby tych goli 295. Wychowanek KS Lublinianki charakteryzował się wszechstronnością, bo reprezentował Polskę w piłce nożnej oraz hokeju na lodzie, do tego uprawiał lekkoatletykę, łyżwiarstwo szybkie i figurowe, narciarstwo, pływanie czy tenis ziemny. Rekord Władysława Króla jeszcze z czasów wojennych został utrzymany. Później jako szkoleniowiec poprowadził ŁKS do pierwszego mistrzostwa Polski w 1958 roku, do tego zdobył Puchar Polski. Zmarł w Łodzi w 1991 roku, a trzy lata później w mieście upamiętniono go ulicą nazwaną na jego cześć. Jest na liście najbardziej zasłużonych osób dla Łodzi.

Tomasz Korynt jest najlepszym strzelcem gdyńskiego klubu w ekstraklasie, lecz historycznie najwięcej bramek dla Arki zdobył Stanisław Gadecki. Jeszcze w trakcie kariery w latach 60. i 70. został uznany za ikonę klubu. To on jako kapitan po raz pierwszy wprowadził drużynę do ekstraklasy w 1974 roku, co zresztą było jego ostatnim występem. Wcześniej Gadecki trzy razy awansował z Arką do II ligi. W 326 spotkaniach strzelił 62 gole. „Szacha” rozegrał w Gdyni piętnaście sezonów, a kiedy już wprowadził drużynę do elity, zakończył karierę. Niedługo później wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie w 1983 roku w Filadelfii zginął w niewyjaśnionych okolicznościach. Zawsze będzie kojarzony z tym pierwszym wejściem do ekstraklasy.

Myślisz o wybitnym napastniku Korony, w głowie pojawia się fenomenalny Grzegorz Piechna, król strzelców ekstraklasy. Zdobył w Kielcach 38 bramek, ale najlepszym strzelcem z 61 trafieniami jest Henryk Kiszkis, który dołączył do Korony z KSZO Ostrowiec dopiero jako 27-latek. Wykręcił taki rezultat przez osiem sezonów, głównie na niższych poziomach rozgrywkowych, również w II lidze. To były pierwsze lata istnienia kieleckiej drużyny, ale nikt do dziś Kiszkisa nie dogonił. – My na boisko wychodziliśmy po to, żeby walczyć, teraz więcej jest teatru. Zawodnik wstawał i grał dalej, a nie leżał pół godziny czy udawał, że go boli. Nie było czasu na udawanie – wspomina tamte czasy w TVP3 Kielce Kiszkis.

Wychowanek Węgrzcanki Węgrzce Wielkie został najlepszym strzelcem w historii krakowskiej drużyny. Strzelił 181 goli w 350 meczach, najskuteczniejszy jest też w samej lidze – 153 gole w 304 meczach. Aktualnie jest asystentem w sztabie pierwszego zespołu Artura Skowronka, ale już kilkukrotnie zostawał trenerem bądź asystentem w Wiśle Kraków. Kmiecik to czterokrotny król strzelców ekstraklasy: z 1976 (20 goli), 1978 (15 goli), 1979 (17 goli) i 1980 roku (24 gole). Był też przy największych sukcesach drużyny narodowej jak złotym medalu igrzysk olimpijskich w Monachium czy srebrnym w Montrealu cztery lata później, także przy trzecim miejscu na mistrzostwach świata w RFN. Niezwykle utytułowany napastnik.

Górnik Zabrze podaje, że wszystkich goli strzelonych w oficjalnych spotkaniach miał 228. I potrzebował do tego 315 meczów. Szalone osiągnięcie. Grał w Zabrzu w latach 1963-1975, zdobył siedmiokrotnie mistrzostwo Polski, a sześciokrotnie Puchar Polski. Królem strzelców został cztery razy z rzędu, jako pierwszy Polak znalazł się w rankingu „France Football”. Legenda i mistrz olimpijski. Dwukrotnie był też najskuteczniejszym zawodnikiem Pucharu Zdobywców Pucharów, gdzie przecież zagrał w finale z Manchesterem City w 1970 roku. Mówimy o wybitnym strzelcu – najmłodszym i drugim najlepszym w historii reprezentacji.

W Zagłębiu Lubin spędził ponad cztery lata – wtedy został królem strzelców A klasy oraz wprowadził klub do ligi okręgowej, czyli III ligi. Otwierał Miedziowym drzwi na szczebel centralny. Był reprezentantem województwa Dolnośląskiego i właśnie w tym regionie dał się zapamiętać. W swoim najlepszym sezonie zdobył 23 bramki, ale... w 13 meczach. Napastnik z Radomia grał w Zagłębiu w latach 1967-1971, kiedy był niewątpliwą gwiazdą. Karierę przerwały mu kontuzje, ale zaangażował się w działalność w klubie. Zmarł trzy lata temu.

Zdobywanie bramek zawsze przychodziły mu z łatwością, ale w naszym kraju przede wszystkim przed wyjazdem. 126 meczów i 58 goli to jego dorobek w Płocku, gdzie występował w latach 2002-2006. Miał trafić pierwotnie do Podbeskidzia Bielsko-Biała, ale po jednym ze sparingów wszystko się zmieniło. Jeleń przeszedł do Wisły, skąd później trafił do Auxerre czy Lille. A we Francji zrobił furorę... gol na Parc des Princes w Paryżu, trafienie na wagę awansu do Ligi Mistrzów czy treningi z piłkarzami pokroju Edena Hazarda, Joe Cole'a czy Dimitri Payeta.

Piętnaście lat spędzonych w klubie z Częstochowy – od 1980 do 1995 roku. W tym czasie rozegrał 314 meczów i zdobył 95 bramek. Długo czekał na wejście do ekstraklasy. Zagrał w niej dopiero w ostatnim sezonie jako 31-latek i strzelił gola z rzutu karnego w przegranym 1:4 meczu z Petrochemią Płock, po czym wiosną odszedł do Krisbutu Myszków. Szalał głównie w niższych ligach, na trzecim i drugim poziomie, wprowadzał Raków do elity. 25 lat temu w II lidze potrafił np. załatwić Arkę Gdynia czterema trafieniami. „Waldek to znakomity snajper. Może niezbyt wyrafinowany technicznie, ale z tego co pamiętam najlepszy strzelec w dziejach występów Rakowa na drugim froncie. Niepokorny duch, miał swoje zdanie. Czasami bardzo uparty. Lubił się postawić” – wspomina Jacek Magiera.

Człowiek z Białegostoku, nie mogło być inaczej. Debiutował w czwartej lidze w 1999 roku i został najlepszym strzelcem z 35 golami. Wrócił do Jagi po krótkim epizodzie w Ceramice Opoczno. Z 23 bramkami jako król strzelców przyczynił się do awansu na zaplecze ekstraklasy, gdzie przez lata uzbierał mnóstwo trafień. Razem zgromadził 90 goli w lidze, ale z centralnym i okręgowym Pucharem Polski to będzie 106 trafień w barwach Jagiellonii. Nie dane mu było tylko zagrać na boiskach pierwszej ligi, mimo że na jesieni 2007 roku znalazł się w szerokiej kadrze Dumy Podlasia.

Zakochany w Lechii i tym mieście. Występował tam w latach 1954–1963 z dwuletnią przerwą na epizod w Zawiszy Bydgoszcz. Strzelił dla klubu z Trójmiasta 76 goli, z czego 36 w ekstraklasie. Mieszka w Wielkim Kacku, chodzi na mecze Lechii, dorabia poza piłką i niezwykle mu miło, gdy jeszcze ktoś wspomni o jego osiągnięciach. Na jego rezultaty polował ostatnio Flavio Paixao. W 2011 roku Adamczyk został odznaczony Złotym Krzyżem Zasług.

Nazywany „Czarną Perłą z Wielgowa”, a to z powodu ciemnej karnacji i porównania stylem gry do Eusébio. Urodził się w Rumunii, a po zakończeniu kariery osiadł w Kanadzie. W jej trakcie zdążył jednak zdobyć 113 bramek dla Pogoni Szczecin. Przez wiele lat był jej kapitanem, a w sezonie 1962/1963 został królem strzelców ligi. Ulubieniec kibiców z lat 60. w tym roku świętował 78. urodziny. Jest teściem Leszka Wolskiego – najlepszego strzelca Pogoni w ekstraklasie.

Trzykrotny król strzelców polskiej ligi, który zdobył dla Kolejorza 139 bramek. Grał w Lechu od 1945 do 1961 roku. W drużynie narodowej wystąpił siedem razy. Mówi się, że urodził się zdecydowanie za wcześnie, bo kilkadziesiąt lat później albo nawet w dzisiejszych czasach byłby gigantyczną gwiazdą. Diabeł, bo tak nazywano Aniołę, zmarł w 1993 roku. Rok później uznano go najlepszym zawodnikiem 75-lecia w Kolejorzu, powstał także turniej piłkarski Memoriał Teodora Anioły, w którym autor zestawienia miał możliwość dwukrotnie zagrać.

W ekstraklasie najczęściej trafiał Tadeusz Pawłowski (63 razy), a we wszystkich rozgrywkach Janusz Sybis (110 razy). Legenda znana z szybkości i dryblingu w tym roku będzie obchodzić 68. urodziny. Z WKS-em wywalczył mistrzostwo Polski i puchar krajowy, królem strzelców był tylko raz i to poziomie II ligi. Po zakończeniu kariery wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie w zespole Spirit Pittsburg mierzył się w amerykańskiej lidze piłki halowej. – To najważniejsza postać w historii Śląska. Jestem zdziwiony, że we Wrocławiu nie stoi jeszcze jego pomnik – uważa Tadeusz Pawłowski.

Z klasyfikacją strzelców wszech czasów w Cracovii jest spory problem. Wiemy, że w ostatnich latach nikt nie trafiał tak jak Krzysztof Piątek, świetnymi napastnikami w czasach międzywojennych byli Karol Kossok czy Ludwik Gintel, ale trudno odwzorować całą klasyfikację, bo w przeszłości nie zawsze zwracano uwagę na sprawozdania z meczów. Nawet w oficjalnych rozgrywkach występują luki, lecz przyjmuje się, że najlepszym strzelcem Cracovii jest Stanisław Malczyk z 68 trafieniami na poziomie najwyższej klasy rozgrywkowej, czyli dawnej I ligi. W krakowskim klubie występował w latach 1927–1937, wtedy trzykrotnie został mistrzem kraju.

Cofamy się do odległych czasów. Ewald Dera przyszedł na świat w 1931 roku. Był najlepszym strzelcem i prawdopodobnie też asystentem w historii Piasta, głównie za sprawą występów w II lidze, gdzie w 1957 roku został królem strzelców. Razem strzelił dla ekipy z Gliwic 98 goli. Karierę zakończył w 1964 roku, a odszedł z tego świata w 1983 roku. Kiedy przestał grać, był jeszcze działaczem w Piaście. Po jego przedwczesnej śmierci zorganizowano młodzieżowy turniej jego imienia.

Legenda warszawskiego klubu, o czym regularnie przekonujemy się do dzisiaj. Jest z nim związany niemal całe życie. Aktualnie asystent trenera oraz honorowy prezes Legii Warszawa, trafił do CWKS-u w latach 50. „Kici” z pewnością jest przykładem, jak dba się o zasłużonych zawodników. Zdobył dla Legii 226 bramek w 452 meczach, jako zawodnik świętował cztery mistrzostwa Polski i trzy tytuły króla strzelców. Był kapitanem reprezentacji Polski i jednym z najwybitniejszych graczy polskiej ligi. W 2000 roku odznaczono go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi w działalności PZPN-u.