Przypominamy sylwetkę Dennisa Rodmana - genialnego szajbusa i ikony lat 90.

Jo, Dennis Rozrabiaka - w głowie stale psoty

A dzisiaj dziary, dupy, bluzgi; Dennis ale Rodman (Astek / Dwa Sławy)

Trochę ciężko w to uwierzyć, ale Dennis Keith Rodman był za dzieciaka neurolem. Urodził się w 1961 roku w Trenton (New Jersey). Jego ojciec był wojskowym, który walczył w Wietnamie, a ostatecznie osiedlił się na Filipinach. Zostawił przy tym Dennisa i liczną rodzinę: według różnych źródeł Philander Rodman spłodził 26-28 dzieci! Dennis wychowywał się z mamą i dwiema siostrami - według Rodmana matka przelewała swoją miłość tylko na nie, kompletnie ignorując syna. Obie były bardzo utalentowanymi zawodniczkami, które grały w koszykówkę na uniwersytetach w stanie Luizjana; Kim i Debra wygrały w sumie trzy tytuły stanowe, a Dennis... został skreślony z licealnej drużyny i kompletnie nie rokował.

Po zakończeniu szkoły pracował po nocach jako woźny na lotnisku w Dallas. Wtedy zaczął gwałtownie rosnąć, więc ponownie spróbował sił pod koszem. Dostał szansę od college'u w Teksasie, ale został skreślony z listy studentów ze względu na mierne oceny. Los uśmiechnął się do Rodmana, gdy trafił na uczelnię w Oklahomie, gdzie przez trzy lata zdobywał średnio 25.7 pkt. oraz 15.7 zbiórek na mecz.

Cookin' coke in the kitchen

Back when Rodman was a Piston (Jay-Z)

W 1986 roku Dennis wziął udział w drafcie NBA i został wybrany z numer 27 przez Detroit Pistons. W pierwszych latach generalnie był grzeczny; zaliczył lekką kontrowersję, gdy nazwał Larry'ego Birda przereklamowanym ze względu na kolor skóry, ale media i fani odpuścili Rodmanowi, gdyż miał w tamtym czasie białą żonę (Anicka Bakes), a rasistowski komentarz padł po przegranej w play-offs przeciwko ekipie Boston Celtics. W latach 1989-1990, kiedy to Detroit zdobyło dwa mistrzowskie tytuły z rzędu, Rodman zaczął utożsamiać się z duchem drużyny znanej z brutalnego stylu gry, która przeszła do historii jako Bad Boys. Detroit było najbardziej znienawidzoną przez Jordana ekipą, opóźniającą wejście na szczyt popularnych Byków. Jednak po dwóch tytułach pełnych sukcesów ekipa się rozpadła, a trener Chuck Daly, którego Rodman traktował jak ojca - zrezygnował ze stanowiska. Wtedy rozpoczęła się seria wydarzeń, która na zawsze zmieniła Dennisa.

Najpierw olał obóz przygotowawczy przed sezonem 92/93 (68 tys $ kary), Pistons grali bardzo słabo, a małżeństwo Rodmana rozpadło się. W lutym 1993 roku Dennis został znaleziony w samochodzie, gdzie zasnął z naładowaną bronią palną w ręku. Kilka lat później napisał w biografii ( As Bad As I Wanna Be), że myślał o samobójstwie, ale doznał olśnienia: Zdecydowałem, że zamiast zabić siebie, zgładzę oszusta, który prowadził Dennisa Rodmana w złym kierunku. Powiedziałem sobie, że będę żył tak jak chcę i w ten sposób się uszczęśliwię. Moje życie diametralnie się zmieniło, a ja zabiłem osobę, którą nie chciałem być.

She changed her hair again, uh, Dennis Rodman

She changed her hair again, uh, Dennis Rodman (Migos)

W sezonie 93/94 Rodman zaczął pokazywać światu tę część swojej osobowości, która miała przejść do legendy. Trafił na kilka lat do San Antonio Spurs i zaczęło mu zdrowo odbijać. Przed pierwszym meczem, zainspirowany filmem Człowiek Demolka, pofarbował włosy na blond przeplatany ze wszystkimi kolorami tęczy. Uwikłał się w romans z Madonną, ale i bywał w barach dla homoseksualistów. Nie chciał zejść z boiska, gdy sędzia chciał go wyrzucić za ostry faul. Notorycznie popadał w konflikty ze swoim klubem, który konsekwentnie go zawieszał. Reakcja Rodmana? Jeśli wam się nie podoba, możecie mnie pocałować w dupę. Większość ludzi w tym kraju i na świecie chce być sobą. Patrzą na mnie, bo ja im pokazuję, że to nie problem być innym niż reszta.

Chodzę z kolorową głową, Que to Dennis Rodman

Dziś się skarbie nie chcę pieprzyć, weź mnie tylko podrap (Quebonafide)

Dennis trafił do ekipy Bulls przed sezonem 1995/96 i wtedy zaczął się okres jego życia wypełniony największymi sukcesami, ale i najbardziej szalonymi historiami. W złości uderzył głową w cztery litery sędziego, który chciał go wyrzucić z boiska. Dostał swój talk-show od MTV The Rodman World Tour, ale program przetrwał tylko osiem odcinków, choć lista gości była imponująca, m.in. Ben Stiller, Henry Rollins, Jerry Cantrell (Alice in Chains), Pat Smear (Nirvana/ The Foo Fighters), Whoopi Goldberg. W 1999 roku Rodman zgarnął trzy Złote Maliny za rolę w filmie Ryzykanci u boku Jean-Claude Van Damme'a. Promując kolejną książkę poślubił sam siebie, za co rzekomo dostał od wydawnictwa 10 mln $. Ożenił się także z Carmen Electrą w Las Vegas, a małżeństwo przetrwało tylko pięć miesięcy. W przeciągu ośmiu lat policja była wzywana do jego domu w Newport Beach aż 70 razy! Na boisku jednak radził sobie znakomicie, czego rezultatem były trzy tytuły zdobyte u boku Jordana. Nieważne, że Rodman potrafił nie trafić na trening, będąc w tym samym czasie... w innym stanie USA niż reszta drużyny.

Bitch, I am a pro, ball like Dennis Rodman (Lil Yachty)

Rodman karierę w NBA zakończył w 2000 roku po krótkiej przygodzie z Dallas Mavericks. Kilkanaście następnych lat jego życia było wypełnionych serią wydarzeń, które żal wymieniać. Wisienką na torcie stała się przyjaźń z dyktatorem Korei Północnej, Kim Dzong Unem, a o nieporadnej dyplomacji byłego koszykarza donosiły media na całym świecie.

Jednak wszystkie szaleństwa Rodmana zostawiły także pozytywny ślad na następnych generacjach. Robak stał się fenomenem ze względu na swoją szczerą i bezkompromisową naturę, która przełamała stereotypowy wizerunek konserwatywnego sportowca. Kolorowe włosy, kolczyki, tatuaże - koszykarz wyrażał siebie wbrew wszystkiemu i ta postawa zaprocentowała w przyszłości. Współcześni raperzy kochają Dennisa Rodmana, a wielu z nich przejęło elementy jego stylu. W tekstach hip-hopowców dominujących na przełomie wieków królował Michael Jordan, ale to Rodman jest jedną z najważniejszych inspiracji dla obecnego pokolenia. Może dlatego, że podobnie jak Dennis przełamali szablonowy wizerunek rapera dwóch dekad? Lil Uzi Vert zapraszał go do wspólnych nagrywek, Migosi nagrali o nim numer, nawet Frank Ocean wspominał Rodmana w utworze Chanel. Robak miał rację, gdy mówił po swojej przemianie w połowie lat 90., że zwrócił na siebie oczy ludzi, którzy chcą być sobą za wszelką cenę. Patrzyli uważnie i wyciągali wnioski.