Lockdown ma kilka zalet - chociażby taką, że nie musimy specjalnie stroić się na wyjścia, tylko możemy cały czas chodzić w najwygodniejszych outfitach z sekcji po domowemu.
W ekskluzywnym klubie mam na sobie dresy Nike tylko po to, żeby zmieścić wszystkie jagodzianki - jak rapował Malik. Ty stoisz w dresie jak wieśniak, ja chodzę w dresie jak Skepta - to już słowa Białasa, bo tak jest, w garderobie wisi tylko dres - tak nawijał Kizo, za to czytelnikom starszej daty przypomnimy jeszcze odę do dresów grupy Big Cyc.
Od boisk, przez scenę rave’ową i grime’ową, aż po streetwear - dresy to ogromne zjawisko kulturowe, integrujące odzież sportową z modą. Choć przeżywały swoje wzloty i upadki, to ich pozycja jest niepodważalna. A my postanowiliśmy przyjrzeć się ich historii.
Moda sportowców
Wszystko zaczęło się w latach 30., jednak dopiero na początku 60's dopasowane sety u amerykańskich sportowców zwróciły na siebie uwagę mas. Wtedy także do gry odzieżowej dołącza adidas, a pierwszym produktem promującym nowy krok marki był dres powstały we współpracy z legendą piłki nożnej, Franzem Beckenbauerem. Lata 70. i 80. to pierwsza ewolucja stylu sportowego, towarzyszy jej moda na jogging. Wszyscy Amerykanie zaczynają wychodzić z domów na poranne bieganie, a ulice zalewają dresy. Najpierw te klasyczne bawełniane i poliestrowe, później syntetyczne i oczywiście welurowe (ale o tym później).
Dresowa ekspansja
Ze względu na swój konwencjonalny krój, dresy szybko przechodzą do kolejnych środowisk, a do sportowego trendu rozbieganych Stanów Zjednoczonych dochodzą ikoniczne stylówki, które zapisały się w popkulturze. To chociażby żółty kombinezon Bruce’a Lee z Gry Śmierci, gangsterzy w amerykańskich kryminałach, czy styl grupy Run-D.M.C., o których fenomenie wspominaliśmy nieraz. Zespołowi, który zdominował ówczesny rap, zawsze towarzyszyły Superstary i klasyczny set z trzema paskami, a później po te elementy sięgnęli kolejni raperzy.
Rozrastający się wówczas nurt breakdancingu to kolejne pole do przejęcia dresów. W tym przypadku powód był prosty - przede wszystkim wygoda i brak ograniczeń ruchu, ale także kolory, które zwracają uwagę. Kiedy w Europie zaczyna raczkować kultura rave’u, okazuje się, że i na tej scenie szeleszczące, kolorowe dresy sprawdzą się doskonale, za to na Wyspach sportowe spodnie przejmują brytyjscy fani piłki nożnej, lad culture i…
Dressed like I just come from PE
…scena grime’owa. Kiedy Skepta powrócił do korzeni, nastąpiły czasy tracksuit mafii. Czarny dres od dawna był nieoficjalnym mundurem brytyjskiej ulicy, który w przeciwieństwie do mieniących się outfitów raperów zza oceanu miał umożliwić im wtopienie się w tłum i pozostanie niezauważonym. Ale także dumnie (tyle że bez nadmiernego blichtru) pokazać ich uliczne korzenie i uderzyć w nierówności społeczne. Luźne dresy stanowiły wyraz buntu wobec rygorystycznego podejściu do mody panującej w UK garage’owych klubach i wyraźną rezygnację z luksusowych marek, które w swoich kampaniach pomijały osoby czarnoskóre. I used to wear Gucci I put it all in the bin 'cause that's not me.
Gdzieś pomiędzy Mean Girls a Jenny From the Block
A teraz zróbcie miejsce dla celebrytek, bo przyszła pora na welurowy dres Juicy Couture, ikona kobiecego stylu lat 2000. Dumnie nosiły go Madonna, Paris Hilton, Jennifer Lopez czy Britney Spears, a tabloidy dokumentowały każde ich wyjście. Wkrótce dres z zatłoczonych stadionów Wielkiej Brytanii i rapowych ulic Stanów Zjednoczonych stał się synonimem osiągalnego luksusu, z czasem dostępnym także w ekskluzywnych butikach. Krzykliwy komplet Juicy Couture tak wpisał się w modę oughtiesów, że w nostalgii za minionymi latami trafił nawet do londyńskiego Muzeum Wiktorii i Alberta. Obecnie kultura uliczna, rapowa i sportowa są trwale połączone z modą, a styl athleisure już nie jest chwilowym trendem, tylko stałym elementem każdej garderoby z ciekawą historią.