Może i NME nie jest już taką wyrocznią, jak te kilkanaście lat temu, za czasów panowania Interpolu i Arctic Monkeys, ale mimo wszystko fotka Taco Hemingwaya na głównej stronie serwisu... Jesteśmy zaskoczeni.
Poland is a country of contrasts. It’s a hybrid of post-Soviet melancholy and patriotic glory, a country that looks back on Catholic tradition whilst looking forward with a selective fascination of western trends. Trap music has suddenly became one of the country’s most popular genres - tak zaczyna się artykuł Polish trap is a thing, and it's worth your time autorstwa niejakiej Julii Czub. Nie jest to tekst długi - być może pewne ograniczenia wynikały tu po prostu z limitu znaków od redaktora. Dlatego ogólna specyfika polskiego trapu została tu tylko liźnięta; jest coś o pokomunistycznej odwilży, podczas której kiełkowała pierwsza fala krajowego hip-hopu, jest o estetyce rodem z USA i zajawce na popkulturę sowiecką... Sam dobór artystów też jest nieco dyskusyjny: czy miejsca Taco, którego głównym orężem jest zrozumiały tylko w Polsce kontekst liryczny nie powinien zastąpić o wiele bardziej emblematyczny Paluch? Czy za Bedoesa nie lepiej było wstawić Tedego albo Borixona jako jednych z nielicznych przedstawicieli starej szkoły, którzy mocno flirtują z nową falą? Gdzie podział się chyba najbardziej ruski z polskich raperów, czyli Żabson?
Trochę błędów można jeszcze szukać, ale dla całej wymienionej szóstki (Taco Hemingway, Otsochodzi, PRO8L3M, HEWRA, Quebonafide, Bedoes) obecność w tekście na NME jest ważna. A poza tym naprawdę zabawnie jest zobaczyć w tak szacownym dla światowej muzyki tytule HEWRĘ z opisem: Is a rap collective that is part of a more underground trap movement that embraces niche Polish street culture. The collective tends to use hypnotic beats and a rawer way of spitting bars, which makes their ‘from the bloc’ aesthetic very authentic. Cały artykuł przeczytacie tutaj.