Jacek Sobczyński

A skoro o święcie skate'ów i przecięciu uniwersów deskorolki z kinem – w warszawskiej Kinotece odbędzie się dziś premierowy pokaz filmu All the Streets Are Silent. 

Na przełomie lat 80. i 90. na ulicach centrum Manhattanu doszło do zderzenia dwóch subkultur: skateboardingu i hip-hopu. Film All the Streets Are Silent – z narracją współzałożyciela Zoo York, Eli Gesnera i oryginalną ścieżką dźwiękową legendarnego producenta Large Professor (Nas, A Tribe Called Quest) – ożywia magię tamtego okresu i zbieżności, które stworzyła styl i język wizualny, który miał ogromny i trwały wpływ na kulturę...

Po projekcji – odbędzie się after w newonce.barze, ale najpierw...

04.jpg

Tam, gdzie Larry Clark lubi przysadzić hardkorem – na przykład sceną, w której nastolatek podwiesza się na pasku i masturbuje jednocześnie – Gus van Sant woli raczej zajrzeć w psychikę swojego bohatera i spróbować odpowiedzieć na pytanie, czemu wybrał akurat taką, a nie inną drogę. Paranoid Park to jego najlepszy i najbardziej niedoceniony film – historia wyautowanego małoletniego skate'a, który został wrobiony w zabójstwo mężczyzny, wzrusza i hipnotyzuje jednocześnie. Plus chyba najpiękniej nakręcone uliczne tricki w historii kina niszowego oraz wyjątkowy soundtrack – obok siebie znajduje się i muzyka z filmów Felliniego, i kawałki bossów amerykańskiej alternatywy z Elliottem Smithem na czele. Musicie to zobaczyć.

„Paranoid Park” (reż. Gus van Sant)

Dokument, który wygrał dwie nagrody na festiwalu Sundance, a jego narratorem jest Sean Penn, to raczej nie jest jakieś tam zwykłe kino. Jeśli chcecie dowiedzieć się czegoś o początkach skateboardingu, nie traćcie czasu na szukanie po Wikipedii, po prostu obejrzyjcie ten film. Słowa klucze: Dogtown, czyli kalifornijska miejscowość, w której wszystko się zaczęło; Z-Boys – ekipa skate'ów, która zmieniła ten sport ze spokojnej jazdy po ulicach w efektowną i niebezpieczną dyscyplinę.

„Dogtown and Z-Boys” (reż. Stacy Peralta)

Też dokument, ale jeden z bardziej przygnębiających, jakie nakręcono w ostatnich latach. Niby to historia profesjonalnego skate'a Josha Sandovala, ale Dragonslayer jest miksem portretu odpadów generacji X i tego, jak sobie (nie) radzą w dzisiejszej rzeczywistości oraz filmowego spaceru po – opuszczonych, zapomnianych przez świat – deskorolkowych miejscówkach Kalifornii. Jeśli w kinie szukacie przede wszystkim smutku i przemijania – to film dla was. Ponadto Dragonslayer wygrał prestiżowy festiwal Hot Docs – czyli coś a'la Oscara za najlepszy film, ale w świecie dokumentów, więc mówimy tu raczej o kinie przez duże K.

„Dragonslayer” (reż. Tristan Patterson)

Zaczęliśmy od Clarka i na nim kończymy, bo musiało się znaleźć miejsc także i dla niego. Nie będziemy owijać w bawełnę – Ken Park to naprawdę ciężkie klimaty i film, po którym możecie stracić wiarę w ludzkość. Fabuła? Według opisu producentów: młodzi kalifornijscy miłośnicy deski poszukują mocnych wrażeń odkrywając własną seksualność. Sorry, to brzmi jak odcinek The O.C. Gwałciciele, religijni fanatycy, nastoletni zabójcy – kogo nie ma w tym filmie? A wszystko to poprzetykane skate'owymi ujęciami, choć akurat deskorolkowcy po Ken Park mogliby się na reżysera trochę obrazić za to, że sportretował ich kulturę jak siedlisko chorych popaprańców.

„Ken Park” (reż. Larry Clark)

Przyznajemy, że z jednej strony głupio stawiać Jackassa obok Paranoid Park, a z drugiej – jeszcze gorzej pominąć ten serial w zestawieniu. Przecież Bam Margera w swoim czasie był jednym z większych deskorolkowych kozaków w Stanach. W bonusie: monstrualnie gruby Tony Hawk. To dopiero była zajebista ekipa!

„Jackass” (reż. Jeff Tremaine)

Skateboard culture ma generalnie szczęście do filmu. Wiele produkcji z deską w tle weszło już do kanonu kina niszowego. Oto nasza ulubiona piątka na Światowy Dzień Deskorolki.

360° kina: 5 kultowych filmów z deskorolką w tle

Podziel się lub zapisz

Komentarze 0

Polecane