Jak to się dzieje, że polski rap coraz częściej brzmi jak Różowe Wino? Przyglądamy się fascynacji muzyczną Rosją

Hip-hop mieszał się z rockiem, r&b, popem, a czasami nawet z muzyką klasyczną. Należy jednak spojrzeć na rapową historię z perspektywy tego, że była to muzyka typowo do zabawy. Nowojorscy DJ-e rozkręcali masowe imprezki, a z czasem zaczęli zatrudniać hypemanów – mistrzów ceremonii, którzy koniec końców przerodzili się w raperów i skupili uwagę na sobie, a nie jak wcześniej na disc jockeyach. W tym wszystkim chodziło o to, żeby rozkręcić dobry melanż, a do tego potrzebna była skoczna, taneczna muzyka. Dlatego w późniejszych latach zaczęły powstawać hybrydy takie jak hip house (na czele z brytyjskimi Beatmasters i ich Rok da House). Dziś imprezowe nuty dla mas kojarzymy bardziej z LMFAO, Flo Ridą czy Pitbullem, jednak wygląda na to, że sporo artystów chciałoby uszczknąć dla siebie odrobinę mainstreamowego tortu. W Polsce robią to, tworząc neo-ruski, house’owy disco-rap z elementami UK garage. Dlaczego?

Za naszą wschodnią granicą beaty zahaczające o house’owy disco-feeling były rozchwytywane już od dawna. Choć rosyjska scena hip-hopowa jest stosunkowo młoda i póki co bardzo prężnie się rozwija, to szybko znalazła sobie niszę, w której sprzedaje się jak świeże bułeczki. To właśnie proste, klubowe tracki w pewnym momencie skradły rosyjską scenę. Griby, Allj, Little Big (które jest zupełnie osobnym fenomenem, a opisywaliśmy to w tym artykule) – wszyscy wyspecjalizowali się w tworzeniu tanecznych, wpadających w ucho kawałków. Polska potrzebowała jednak jednego, konkretnego wykonawcy, który w nie do końca jasny sposób, ale jednak – skradł serca rodaków.

I czemu akurat Rosja? Po prostu to kraj dość bliski nam kulturowo. Wiadomo, że trudniej jest do Polski przeszczepić modę na reggaetony niż swojską dyskotekę.

Розовое вино dotarło nad Wisłę rok po rosyjskiej premierze. Kiedy u Rosjan hype na Feduka i Allj’a już dogorywał, dzięki Polakom licznik wyświetleń na YouTube znów zaczął się przekręcać. Wersy rosyjskiego odpowiednika Drake’a nucił każdy. Feduk gościł na przeróżnych listach przebojów, królował na facebookowych tablicach waszych znajomych, grano go w klubach i pubach, a w pewnym momencie mieliśmy wrażenie, że zaraz wyskoczy nam z lodówki. Różowe Wino sprzedało się na niewyobrażalną skalę. Nie minęło wiele czasu, żeby bakcyla załapali nasi artyści. Pokłosie tego rosyjskiego numeru zbieramy dziś pośród raperów chcących wtrącić swoje parę groszy w tę stylistykę.

Pod każdym kolejnym numerem Feduka na YouTube warto zagłębić się w sekcję komentarzy: Świetny utwór ^^ Polacy łączmy się XD <3 <3 <3; Kto z Polski Kielce like – podobnych wpisów jest co najmniej połowa. Nic zatem dziwnego, że skoro numery w tej pseudohouse’owej stylistyce zdobyły tak wielki poklask pośród polskich słuchaczy, to nasi raperzy podłapią temat. Czasami robią to 1:1, czasami wprowadzają swoje autorskie elementy, ale jedno jest pewne: wszystko brzmi prawie tak samo.

Skoro znamy już protoplastę tej niewymagającej i żrącej jak mało co stylistyki, to kto jest jej propagatorem? Tu zdecydowanie możemy wskazać na Tymka, który w przeciągu ostatniego roku wybuchł na polskiej scenie. Pod Językiem Ciała zgromadził 76 milionów wyświetleń, a jest to track, który z łatwością możemy porównać do Różowego wina. Beat z charakterystyczną linią melodyczną i basem z UK garage, śpiewane elementy, chwytliwy refren i nieskomplikowany tekst, imprezowa tematyka, charakterystyczny klip z melanżu – ekipa ziomków, dziewczyny, tańce, kolorowe światła, zadymione pomieszczenia, szybkie przejścia. A kawałków takich jak Język Ciała Tymek ma więcej - m.in.: Poza kontrolą, Jedyna, Romans… Zresztą połowa płyty Klubowe jest oparta na tym samym patencie.

Tymek to jedno, ale nie można przecież wykazać tendencji, bazując na jednym wykonawcy, prawda? No to lecimy dalej.

Tymek był dla polskiej sceny papierkiem lakmusowym, który pokazał, że robienie neo-ruskich rapowych numerów na house’owym beacie najzwyczajniej w świecie się opłaca. Nie trzeba było długo czekać, żeby reszta sceny podłapała ten trend. W kwietniu Malik Montana i Mr. Polska wydali Jagodzianki – imprezowy track na dokładnie tym samym patencie. Holenderska gwiazda nawet nie kryje się ze wschodnią inspiracją, skrzętnie imitując rosyjski akcent w refrenie (przeciąganie sylab, spłaszczanie wymowy liter diakrytycznych – ciekawe jak wymówiłby zdanie zażółć gęślą jaźń). Jagodzianki to póki co jedyny taki strzał Malika, ale Mr. Polska poszedł za ciosem i jakiś czas później podzielił się numerem Sikam Szampan. Nie macie dość takiej stylistyki? Spokojnie, jest tego więcej: Raj Smolastego, @ Chillwagonu, Mogę dziś umierać White’a 2115, Pomarańczowe niebo Blachy, Hocki Klocki Teabe. Sitek nawet dograł się Fedukowi do numeru Moryak. Swoje pięć groszy dorzuciła też Lil Masti w singlu Toxic Love.

To już pewne: kawałków na wzór Różowego Wina mamy na pęczki, a prawdopodobnie jesteśmy jeszcze przed ich prawdziwym wysypem. I pamiętajmy tylko, że to my – słuchacze decydujemy o trendach, nabijając wyświetlenia pod konkretnymi numerami. Obyśmy po tym winie nie złapali potężnego kaca.