Niewielu jest na polskiej scenie producentów, którzy ze swoich silnie eklektycznych zainteresowań potrafili stworzyć zupełnie odrębny styl. Odrębny, a jednocześnie taki, który przyciągnął setki tysięcy słuchaczy.
Steez pokazuje to zarówno na wszystkich krążkach duetu, jak i swojej stale aktualizowanej, autorskiej playliście 83FM, gdzie można znaleźć prawdziwe perełki. Postanowiliśmy wyciągnąć więc te, które można wyłapać podczas odsłuchu dyskografii warszawskiego duetu. Wybór był ciężki, bo według informacji ze strony whosampled na wszystkich krążkach użyto fragmentów ponad 70 innych dzieł muzycznych i filmowych.
Mamy też dobre wiadomości – do newonce.radio powróciła Audiencja, podczas której będziecie mogli co tydzień usłyszeć świeżynki muzyczne wyłapane przez gospodarza. W każdy poniedziałek, od godziny 20. Partnerem Audiencji jest marka Porsche. Pierwszy epizod drugiej odsłony audycji do wysłuchania poniżej.
Pierwszy z trzech doskonale wpasowanych sampli na debiutanckim C30-C39 PRO8L3M-u. Wokal refrenu w wykonaniu Waltera Jacksona pięknie wprowadza w klimat melanżowej, szybkiej do zapomnienia miłości, by wybrzmiewać w uszach przez cały numer, dyskretnie o sobie przypominając. Już wtedy było słychać, że Steez ma rękę i ucho w kwestii doboru sampli. Co ciekawe, nie jest to jedyne oficjalne wykonanie numeru z 1978 roku – cztery lata później swoją interpretację utworu przedstawiła Charlene, a w 2005 Lisa Dawn Miller, córka jednego z autorów tekstu, Rona Millera.
Art Brut jako instant classic? O człowieku, pewnie. Absolutnie każdy wybór współgrał z Oskarem tak, jakby wysamplowane podkłady i partie śpiewane od zawsze były integralną częścią płyty. Tak było też w przypadku Księżycowego Kroku z debiutanckiej płyty Ayi RL, dzięki któremu na Art Brut wokal Pawła Kukiza (tak, tego Pawła Kukiza) doskonale przeplatał się ze zwrotką Oskara.
Drugi i ostatni strzał z Art Brut, chociaż równie dobrze mogłaby się tu znaleźć cała płyta. Bardzo nieoczywiste wykorzystanie sampla, bo przecież w Czterech Literach największe wrażenie robi refren Urszuli. Steez poszedł jednak na przekór wszystkiemu, wklejając do numeru o wydawaniu nadmiaru gotówki tylko gitarowe partie oryginału. Wyszło doskonale, a sampel daje Stówie kawał magicznej energii. Dodatkowa ciekawostka – cały numer jest follow-upem do Platynowego Sombrero Borixona, bo właśnie tam po raz pierwszy pojawiły się kultowe już wersy o wydawaniu Jagiełły z prostotą równą splunięciu.
No więc tak – mamy dość energiczny numer opowiadający o hustlerskim, bogatym żywocie, pełnym narkotyków i bandyterki dla zabawy. Co więc można wkomponować jako tło całego numeru, dodatkowo wrzucając fragmenty do refrenu? Steez nie bawi się w oczywiste wybory – wrzucił więc do Molly absolutną klasykę soulowego slowjamu, trafiając w dziesiątkę. Co do samego Crusin’ to warto wspomnieć, że interpretacji utworu podjął się w 1995 D’Angelo, wykonując go w towarzystwie livebandu.
Co mogłoby pasować do anty-systemowego numeru o ciągłej inwigilacji ze strony rządu i korporacji, jeżeli nie ten utwór M.I.A.? Buntowniczy real talk wokalistki ostatnio poszedł aż za daleko, gdy w momencie najgorszej światowej sytuacji związanej z koronawirusem wyznała, że jest przeciwna szczepionkom. Niezbyt trafny moment.
Tym razem aż dwa numery wtłoczone w jeden inny, ale skoro na antenę radia powraca Audiencja, to Na Audiencji było obowiązkowym wyborem do tego tekstu. Także przez wzgląd na to, że to chyba najbardziej oryginalne sample, jakie pojawiły się w całej dyskografii PRO8L3Mu. Gdyby ktoś powiedział nam, że Oskar nawinie pod bit wysamplowany jednocześnie z przeboju belgijskiej sceny techno lat 90. oraz klasyka brytyjskiej elektroniki, popukalibyśmy się w głowę. A jednak – bez stylowego pianinka z Vamp i basów z E-Vapor-8 nigdy nie udałoby się uzyskać maksymalnie brudnego klimatu, jaki towarzyszy seksualnym storytellingom z Ground Zero Mixtape.
Co łączy Art Brut 2, Kazika Staszewskiego, Andrzeja Korzyńskiego i jeden z najgorszych/najlepszych/najbardziej szalonych filmów w historii polskiej kinematografii, czyli Szamankę? Poziom połączenia jest tutaj naprawdę gruby – Korzyński jest autorem wielu pamiętnych ścieżek dźwiękowych. Odpowiadał między innymi za oprawę dźwiękową Człowieka z marmuru, Człowieka z żelaza, Akademii pana Kleksa czy Wielkiego Szu. Ma też na koncie soundtrack do Szamanki, który przeciwnie do filmu miał swoje momenty. Z tego właśnie krążka pochodzi utwór Narkotyki, na którym oparty został bit do BMK. BMK z kolei stanowi swoisty hołd dla Taty Dilera/Hardzone zespołu Kazik Na Żywo – Oskar świetnym patentem odwraca rolę w oryginale, wcielając się w tytułowego syna, opowiadając historię ze swojej perspektywy. Wielopoziomowość równie mocna, co sam numer.
