Top5 mniej znanych numerów Travisa Scotta, które zasługują na to, by być hiciorami

Pomimo tego, że jest to bardzo mały znany utwór Travisa, Grey jest prawdopodobnie jednym z jego ulubionych numerów, które znalazły się na Days Before Rodeo. Jacques Webster napisał go o swoim przyjacielu - DeAndre Harrisonie, z którym dorastał w Missouri City. The nigga so good, he was so cold/ Another lost kid, Mo City soul - tak Travis rapuje na szóstym kawałku z Days Before Rodeo. Dre, podobnie jak jego młodszy brat - D’Angelo Harrison, mógł zostać gwiazdą koszykówki, ale ostatecznie po kilku nieprzemyślanych decyzjach wylądował za kratkami.

Ten numer stanowi zgrabną klamrę kompozycyjną zamykającą Rodeo. To tu Travis ostatecznie żegna się z mamą, żeby podążać własną drogą. T.I. kończy utwór słowami: Yet and still, the question that arises to the mind/ Will he make it? Was it worth it? Did he win? Will he survive? The Rodeo.

W refrenie powiało mrokiem: We will understand if they don’t/ We don’t want they bullshit no more - ma to być swego rodzaju głos młodego pokolenia. Ma ono gdzieś to, co obowiązywało kiedyś, nie potrzebuje zrozumienia ze strony starszej generacji, bo w roli mentora ma znaleźć się właśnie Travis. Numer Zombies ma dotyczyć wszystkich raperów nowej fali, a klimat wyszedł u mocno posępny.

Można się przyczepić, że przecież mówimy o bonusowym tracku z Rodeo, ale to żadne wytłumaczenie. Nuta jest niecałkowitą wersją oryginału, dosyć oszczędną w słowach, bo na prawie trzy minuty usłyszycie tam tylko jedną zwrotkę i refren. Z tych względów Never Catch Me to niezłe wykopalisko z worka pełnego twórczości Scotta, które pewnie znalazłoby się ukryte gdzieś na samym dnie. A szkoda.

Pamiętacie pierwszą produkcję Scotta - Owl Pharaoh? To tam, gdzieś pomiędzy bangerowymi Upper Echelon, Uptown, Quintana, a Hell of a Night ukryły się bardziej emocjonalne numery Webstera, takie jak Bad Mood / Shit on You, Meadow Creek, czy właśnie Naked. Trudno o drugi tak osobisty utwór Travisa. Raper zastanawia się w nim przed snem nad swoimi ambicjami, zmaga z myślami samobójczymi, a do tego wszystkiego dołącza Justin Vernon ze swoim dołującym intro.