To specyficzne uczucie smutku zna każdy miłośnik binge-watchingu. Przywiązujemy się do głównego bohatera, od początku mu kibicujemy, kiedy nagle bezduszni twórcy decydują się go uśmiercić.
I tu pojawia się problem. Z jednej strony produkcja spełnia swoje zadanie, jeśli widz nie przechodzi obok odejścia postaci obojętnie, a z drugiej - jak można kazać mu patrzeć na śmierć bohatera, z którym spędził już tyle godzin, dni czy miesięcy. Niektóre pożegnania z naszymi serialowymi faworytami są szczególnie trudne do przesiedzenia i jeszcze trudniejsze do zapomnienia.
Oto pięć z nich. Chodzi o seriale Synowie anarchii, Jak poznałem waszą matkę, BoJack Horseman, Gra o Tron i Orange Is The New Black, więc jeśli jeszcze ich nie widzieliście albo jesteście w trakcie seansu, to lepiej przełączcie na inny artykuł. Co powiecie na ranking świetnych seriali, po których będziecie smutni?
Co najbardziej poruszające w scenie z odcinka That's Too Much, Man! to fakt, że zdajemy sobie sprawę ze śmierci Sarah dopiero jakiś czas później. Nikt nie mógł przewidzieć, że zgon z powodu przedawkowania heroiny nastąpi w trakcie monologu BoJacka - niektórzy widzowie jeszcze przez chwilę łudzili się, że bohaterka jedynie zasnęła lub straciła przytomność, a dopiero po jakimś czasie okazuje się, że najgorszy możliwy scenariusz jest rzeczywistością. Śmierć Sarah sprawiła, że BoJack miał spore kłopoty, bo to on podał jej narkotyk i zwlekał z wezwaniem pogotowia. A i nam zrobiło się jakoś nieprzyjemnie.
Ten serial zasłynął z niespodziewanego uśmiercania głównych bohaterów przez scenarzystów, do tego w okrutny sposób. Zgonów, które nami wstrząsnęły, było w Westeros mnóstwo - od brutalnego zabójstwa Shireen Baratheon, które szybko okazuje się zupełnie niepotrzebne, przez heroiczną śmierć Hodora, która wyjaśnia, dlaczego bohater potrafił wymówić tylko jedno słowo, aż po rozdzierającą rzeź w ósmym sezonie, w wyniku której pożegnaliśmy się z Jorah Mormontem i Theonem Greyjoyem. Nie chcemy nawet wspominać o śmierci Daenerys, która nie tyle co zmusiła nas do sięgnięcia po chusteczki, co wywołała niepohamowaną chęć wyrzucenia monitora przez okno. Jednak do najbardziej poruszających scen bez wątpienia należy niespodziewane zabójstwo Talisy, Robba i Catelyn Starków na słynnym weselu, które stało się symbolem okrucieństwa Gry o Tron.
HIMYM to jeden z niewielu sitcomów, które nie tylko opowiadają ciekawą historię z inteligentnym dowcipem, ale też wyjątkowo dobrze radzą sobie z poważnymi scenami. Jedną z nich jest moment, w którym Marshall dowiaduje się o tym, że jego ojciec zmarł na atak serca. Twórcy zaserwowali nam ostry zwrot akcji na sam koniec stosunkowo lekkiego odcinka, a reakcja Marshalla to gwarantowany wyciskacz łez. Chyba nikt nie jest w takich sytuacjach na to gotowy. Chociaż finał ostatniego odcinka ostatniego sezonu też do najweselszych nie należy.
Zabójstwo Poussey przez pracownika służby więziennej w Litchfield wywołało oburzenie widzów. Ci sprzeciwiali się nierównej proporcji uśmiercania członków obsady: tych czarnoskórych, należących do społeczności LGBTQ ginęło więcej w porównaniu do białych heteryków. Poussey umiera po tym, jak funkcjonariusze brutalnie rozbijają pokojowy protest osadzonych przeciwko nieuczciwym praktykom strażników więziennych. mamy w pamięci to, co ostatnio działo się w USA i kiedy oglądamy sceny, w których mundurowy przyciska kolanem czarnoskórą kobietę do ziemi, poczucie bezradności wzrasta. Co w tej sytuacji dobija jeszcze bardziej? W tym samym odcinku, w którym Washington zostaje nieumyślnie zabita, wraz z dziewczyną snuje wspólne plany na przyszłość. A po jej śmierci pracownicy więzienia przedstawiają całe zdarzenie tak, aby uchronić strażnika od odpowiedzialności, co doprowadza do zamieszek.
Trudno o tej scenie zapomnieć - policyjny pościg, a przed nimi Jackson jadący przed siebie z rozpostartymi ramionami tą samą autostradą, na której zginął jego ojciec. Choć Synowie Anarchii to seria, która nie ucieka od dosłownego obrazowania przemocy, śmierć głównego bohatera została przedstawiona w wyjątkowo łagodny sposób. Nie widać, jak Teller uderza z dużą prędkością w jadącą z naprzeciwka ciężarówkę, a zamiast na wypadek, patrzymy na symboliczną, płynącą po asfalcie strugę krwi.
