Wychował się w latach 50., które wspomina jako okres wielkiej szczęśliwości i dobrobytu Stanów Zjednoczonych. Dopiero później zauważył, że to tylko fasada.
Reżysera „Ślepnąc od świateł” w roli rapera ogląda się jak aktora w filmie, co stanowi i jego atut, i piętno. Ale coraz trudniej to kino bagatelizować.
Komiksowe, fantasy, ale i trochę ponurej jak noc rzeczywistości. Wyświechtany zwrot „każdy znajdzie tu coś dla siebie” jest akurat w tym przypadku wyjątkowo trafny.
