A gdyby zrobić „Def Jam: Fight for NY” z polskimi raperami? Oto nasze propozycje

Każda bijatyka potrzebuje swojego Ryu i Kena (lub Ryu i M. Bisona). I jeśli mielibyśmy obsadzić jakikolwiek duet rywali w głównych rolach, to Ryszard i Jacek zawsze będą głównymi kandydatami. Chyba nie trzeba nikomu objaśniać korzeni tego konfliktu – antypatia obu zawodników względem siebie nawzajem jest oczywista. Poniekąd, jak w klasycznej historii o dążeniu do celu, opiera się na kontraście dwóch odmiennych filozofii w pogoni do stania się najlepszym w danej dziedzinie. Odwoływali sobie koncerty, nagrywali na siebie dissy, a teraz za pośrednictwem graczy mogliby rozstrzygnąć ten konflikt na wirtualnym ringu. Nie widzimy lepszego duetu do stworzenia pary defaultowych postaci ze zbalansowanymi movesetami.

To jest styl, to jest miś / Biorę sterydy, żeby nim być – deklarował niedawno na feacie u Boriksona Kizownik. Ciężko o lepszy pomysł na tanka i łamacza kości, który wymaga technicznego i taktycznego podejścia, by ściąć mu chociażby ociupinę HP. Bądźmy szczerzy, Kizo mógłby pojawić się jako postać w większości współczesnych fighterów. Nawet bez rapowego kontekstu.

Czy Winiemu bliżej do E. Hondy czy Blanki, to już kwestia indywidualnej oceny. Podstawą dobrego rosteru każdego mordobicia są wyróżniające się postaci, a Winicjusz to przecież buldożer rozjeżdżający nudę i generyczność. Z oczywistych względów autor Essa Sound Heavy Metal Funk byłby jedną z wolniejszych postaci w całej stawce. Ale uwaga, jeden fałszywy krok i wyjebunda gwarantowana.

Jungle Girl może i nie wygląda groźnie, ale w naszym eksperymencie myślowym jest idealną kandydatką na glass cannon – zwinność, szybkość i umiejętność do składania sprawnych combosów zrównoważyłaby stosunkowo krucha defensywa. Jak większość podobnych postaci w innych seriach, Leosia wymagałaby od graczki lub gracza taktycznego podejścia i dobrego refleksu.

Uliczny styl można reprezentować w rapie oraz w walce. Ewentualny moveset Bersona opierałby się więc na piąchach i trzymaniu gardy – idealnie dla kogoś, kto specjalizuje się w mocnych, werbalnych uderzeniach. Charakter jak Gattuso sprawi, że ten gagatek byłby wymagającym adwersarzem dla każdego.

Młody Jeżyk może i nie jest pakerem, ale w gamingowym świecie dysponowałby całkiem potężną bronią – swoimi włosami. Nie chcielibyśmy dostać od żadnego z 12 zawartych tu fighterów z dyńki, ale od Okiego zwłaszcza. Członek OIO sprawdziłby się więc jako postać, która przy okazji swoich ciosów głową ryzykuje bolesną kontrę, ale potrafi zadawać dość potężny damage.

Tak, nie mogło tu zabraknąć Big Mommy. Szukaliśmy naszej Chun-Li i znaleźliśmy. Temperament Brazil predestynuje ją do gamingowej adaptacji, więc liczylibyśmy na sporo cierpkich słów ośmieszających ewentualnych oponentów oraz srogie finiszery odzianymi w kozaki nogami. Z tą fighterką lepiej nie zadzierać.

Wizerunek rodem z Piątku 13 lub stricte gamingowego Splatterhouse to pierwszy ważny atut MC, który nadal ma grono oddanych fanów i wykręca bardzo mocne sprzedażowe wyniki. Skłonny do werbalnych bezeceństw nawijacz w growej odsłonie mógłby się plasować gdzieś pomiędzy Voldo z Soul Calibur oraz Wario ze Smash Brosa. Kaen byłby propozycją dla tych, którzy preferują ofensywę na kilku płaszczyznach.

To tylko zabawa. Więc spróbujmy do niej podejść jak najbardziej kreatywnie. Czy Mata sam w sobie byłby atrakcyjnym pierwowzorem dla przekonującego fightera? Można mieć wątpliwości. Ale dodajmy do równania Skute Bobo i możemy otrzymać postać, która zmienia style walki w trakcie. Ze zbalansowanego i dość zwinnego Matczaka transformuje się w Bobo – powolniejszego, ale obdarzonego potężnymi ciosami. Albo unieruchamiającego rywala kłębem dymu. Combosy same się programują.

W naszym dość homogenicznym społeczeństwie ciężko szukać zróżnicowania, które pozwoliłoby na odpowiednią dywersyfikację stylów walki. Żabson dobrze wypadłby w roli Eddy’ego Gordo z Tekkena czy Seana Paula w Def Jam: Fight for NY. Romansujący z egzotycznymi brzmieniami raper dysponowałby więc zestawem ciosów opartych o taneczne ruchy rodem z capoeiry.

Nasza propozycja na ekwiwalent Dana ze Street Fightera lub Waluigiego z dowolnej multiplayerowej odsłony Mario. Umówmy się, że WSZ byłby dla tych, którzy chcą podjąć dodatkowe wyzwanie. Ale wiara w siebie czyni przecież cuda.