Nowe albumy, filmy, seriale i gry. Czyli jak widzimy dzieła popkultury, po niuansowemu.

Jest w Severance taka scena, w której Helly – jedna z głównych bohaterek – jest przerażona zadaniem, które widzi na ekranie monitora. Mówi przełożonemu, że zwyczajnie boi się liczb, które musi wyselekcjonować w bliżej nieokreślonym celu.

„Severance”: egzystencja w trybie work-life balance

Rusina narobił szumu głównie dzięki melodyjnemu i bardzo energetycznemu stylowi. Debiut, Energia Wygrywania, wyprzedał się już jakiś czas temu w preorderze, a artystę okrzyknięto jedną z najbardziej obiecujących postaci undergroundu.

Słabo wyczuwalna „Energia wygrywania”. Recenzja debiutu Rusiny

Podobno jednym z ukochanych filmów Ti Westa, reżysera X, jest Teksańska masakra piłą mechaniczną. No żodyn się nie spodziewał, żodyn.

„X”: seks, przemoc i Kid Cudi na golasa (RECENZJA)

Miły ATZ jest właściwie kimś w rodzaju Leonarda Zeliga. Z tą różnicą, że na swój osobliwy sposób pozostaje wiarygodny i spójny we wszystkich rolach. 

Top of the top w roczniku! Poldon musi skumać polot Miłego ATZ (DWUGŁOS)

Wers z tytułu pada w Tatuażach, a poprzedzają go słowa Wróciłem do żywych, ale nie strzelajcie z korków. I to wiele mówi o zawartości Bóg nie gra w kości. Tak samo jak statement Mam niedzisiejsze podejście i to nie koniec zalet w Nie żałuję. Po czasie apokalipsy udokumentowanym na Blur – Małpa celebruje święty spokój, choć wciąż także wybebesza się na trackach; składa hołd pionierom, follow-upuje Kilka numerów o czymś, pisze love songi, a nawet płomienną publicystykę.

Zwrotki Małpy dalej brzmią jak raport z frontu. Recenzja „Bóg nie gra w kości” 

Współzałożyciel Clipse i stały przyboczny Kanye'ego znów na zakręcie? Pusha T nie może pozbyć się sinusoidalnych tendencji, które zdają się rządzić jego karierą.

Pusha T na „It’s Almost Dry” faktycznie wypada dość sucho. King Push w odwrocie

Z tym filmem jest jak z systemem 3–5–2 za trenera Sousy: pomysł dobry, gorzej z wykonaniem.

Nicolas Cage gra Nicolasa Cage'a. I fajnie, ale mogło być dużo zabawniej (RECENZJA)

Żaden netfliksowy sezon nie może się obyć bez dużej premiery z segmentu true crime. I można powiedzieć, że historia Johna Wayne’a Gacy’ego – po produkcjach referujących życiorysy Richarda Ramireza, Henry’ego Lee Lucasa i Teda Bundy’ego – wydawały się oczywistym wyborem do ekranizacji.

„Taśmy Johna Wayne’a Gacy’ego” to po prostu netfliksowy dokument o mordercy. I niewiele więcej

Ustalmy fakty. Za Everything Everywhere All at Once odpowiadają Dan Kwan i Daniel Scheinert, każący wcześniej Paulowi Dano zaprzyjaźnić się ze zwłokami Daniela Radcliffe'a w Człowieku-scyzoryku. Tym razem wjeżdżają z szaloną fabułą o właścicielce pralni; niespełnionej kobiecie z rozpadającą się rodziną i problemami podatkowymi, która staje się kimś w rodzaju Neo, czerpiącego moc z wszechświatów równoległych. A tam – na przykład – małpy z Odysei kosmicznej mają łapy z parówek. Podpisali się pod tym bracia Russo od Avengersów jako producenci i stajnia A24, stojąca za Moonlight, Hereditary czy Uncut Gems.

Kung-fu komediodramat w multiwersum?! „Matrix” przy „Wszystko wszędzie naraz” to film o facecie w łódce

Kontynuacja jednego z najpopularniejszych hiszpańskich seriali to nowe intrygi, romanse i zbrodnie. Piąta odsłona Szkoły dla elity – tak, jak każda poprzednia – również znalazła się wśród najchętniej oglądanych produkcji w Polsce.

Piąty sezon „Szkoły dla elity” – data ważności już minęła (RECENZJA)

To najbardziej osobista i melancholijna płyta w dorobku Szpaka. Ale czy najlepsza?

Szpaku nagrał tak osobisty album, że słuchając, czujemy się jak intruzi (RECENZJA)

Za sprawą przełomowego mixtape'u Ogrody Kukon wykonał skok w nadprzestrzeń, żeby następnie – wraz z każdą kolejną premierą – umacniać pozycję na scenie. A tych premier nie brakowało i brakować nie będzie – raper zapowiedział właśnie dropy na czerwiec, wrzesień i grudzień. A przecież dopiero co wydał Rough N' Gentle, gdzie robi swojego własnego Cyberpunka 2077. Tylko, że o mroku metropolii i miłości fatalnej; no i bez bugów.

Kukon zamierza wydać w tym roku cztery albumy. Zaczął od bardzo mocnego (RECENZJA)

Monumentalna produkcja, górnolotne teksty i pompatyczne aranże. Nie, ten opis nie dotyczy The Life of Pablo czy MBDTF, a debiutanckiego albumu Lanka aspirującego do statusu wielkich dokonań jeen-yuhsa.

„EXTRAVAGANZA” Lanka: niedopracowany cosplay Kanye’ego Westa (RECENZJA)

Jeśli oburzyła was sprawa Woody'ego Allena, to może lepiej nie sięgajcie po ten tytuł. Ta historia jest o wiele smutniejsza.

„Jimmy Savile: brytyjski horror” to na ten moment najstraszniejszy serial roku (RECENZJA)

Bo kawał życia nie jest śmieszny. I to nie pier*olony dowcip. I ciągle w lusterku wstecznym widzę ten pier*olony pościg. Już pierwsze wersy, które padają na Łajzol Serious wiele mówią o zawartości debiutu od blisko czterdziestoletniego rapera, który stoi tutaj w rozkroku między JWP a Jetlagz; między blokami, traphousem, szczytem Klimczoka a planem zdjęciowym Brazzers. 

Jest G: „Łajzol Serious” na gorąco (RECENZJA + WIDEO)

Tymek niemal od zawsze zdradzał duże ambicje. Na Odrodzeniu znalazł właściwego partnera do ich realizacji.

Recenzujemy „Odrodzenie”. Tom VII: Tymek zostaje artystą

Po raz pierwszy w swojej karierze, Ricci i Benito podążają za innymi. Miał być piąty bieg, a wszedł wsteczny.

TUZZA i „FORZA”: smak sukcesu jest całkiem mdły (RECENZJA)

Zależy mi na tym, żeby wszyscy się ode mnie odpier*olili. Dopóki nie wyczyszczę umysłu. Tylko w ten sposób mogę uzyskać długotrwały spokój, który pozwoli mi ponownie skupić się na tym, żeby być artystą. Nie mam ambicji, żeby być na topie. Mam ambicję, żeby być na długo – mówił mi Janek po premierze Uśmiechu. Wtedy – na moment przed wybuchem pandemii – wypełniał kontrakt z SBM Label i kończył współpracę z Nocnym. Wreszcie przyszedł czas na otwarcie nowego rozdziału. Choć bez plot twistów, jakich można było oczekiwać, biorąc pod uwagę okoliczności.

Muzyka emocjonalna Jana-Rapowanie (RECENZJA)

Na oficjalnym debiucie warszawskiego wunderkinda dzieje się więcej niż w całych dyskografiach 90% krajowych artystów. W związku z tym czeka nas zalew komentarzy o supremacji gitar i ich powrocie do łask. Ta płytka refleksja i dość jałowa refleksja może przyćmić wagę tego, co robi w tej chwili Jerzyk Krzyżyk.

Jerzyk Krzyżyk i „gitarowy trap”: to nie ruch, to czysta ekspresja

Trylogia o Kanye za nami. I wydaje się, że to jedyna właściwa konkluzja dla historii pogubionego geniusza.

Finał „jeen-yuhs”: lekcja empatii w stosunku do boga z problemami

Kanye wydaje płytę, Kanye odpala własną platformę streamingową, Kanye atakuje Billie Eilish, Kanye w serialu Netfliksa... Szum wokół Westa nie ma końca, choć, jak już o tym pisaliśmy, jest mu to wyjątkowo na rękę.

Czy drugi odcinek „jeen-yuhs. Trylogii Kanye” jest jeszcze lepszy niż pierwszy? (DWUGŁOS)

Legendarny Leatherface narodził się w głowie Tobe’a Hoopera podczas świątecznej wizyty w zatłoczonym sklepie dla majsterkowiczów. Reklama pił mechanicznych stała się dla niego w jednym momencie źródłem fantazji o krwawej łaźni, której dokonuje przebijając się do wyjścia. Patrząc szerzej – atmosfera prezydentury Richarda Nixona i wojny wietnamskiej musiała sprzyjać mnożeniu okropieństw na ekranie. Dziedzictwo Teksańskiej masakry piłą mechaniczną jako pionierskiego dokonania w dziedzinie kina grozy jest nie do przecenienia. W sequelu po pół wieku nic jednak z tego nie zostaje.

Nowa „Teksańska masakra piłą mechaniczną” z Netfliksa to... masakra (RECENZJA)

To takie Boyhood, ale dokumentalne. I nie o anonimowym dzieciaku, ale jednym z najważniejszych artystów naszych czasów. Tego się nie spodziewaliśmy.

Recenzja