- Pod koniec stycznia 1959 roku grupa turystów postanowiła uczcić kolejny zjazd KPZPR zdobyciem góry Ortoten w Uralu Północnym. Wyprawa zakończyła się tragicznie i w wyjątkowo zdumiewających okolicznościach. Obozujący na zboczu turyści rozcięli swój namiot, wybiegli w uralską noc, rozpalili ognisko. Nikt nie przeżył - pisze Alice Lungen w książce, która ukazała się przed rokiem nakładem Wydawnictwa Czarne. Niewyjaśniona sprawa powraca w serialu Martwa góra. Tragedia na Przełęczy Diatłowa, zrobionym przez Rosjan.

„Martwa góra”: Rosjanie zrobili lepszy serial od „Archiwum X”?

Gdyby nakręcić to w formie mockumentu, mogłoby wyjść coś na kształt Trailer Park Boys. Tyle, że z klatówą na wrocławskim Podwalu zamiast osiedla barakowozów w Nowej Szkocji. Ale Świat według Kiepskich nie wymaga żadnych modyfikacji. Balansując na granicy kabaretowej peneriady początku lat dwutysięcznych i teatralnej satyry społecznej, serial ewoluował w stronę epopei narodowej. I obiektu kultu czasów postironii.

To jest właśnie Kiepskich świat. Świat w przededniu końca

Marek Fall

Bieg Naruto

The Fall

Flying Lotus wkracza do świata anime, a wpływy muzycznej tradycji Kraju Kwitnącej Wiśni pomagają mu stworzyć najlepszy album od dekady. I to jest wydarzenie o skali uniemożliwiającej zignorowanie, choć wykracza poza tradycyjne ramy The Fall. Ta audycja generalnie do innych jest niepodobna, skoro tropikalny folk Beautify Junkyards znajduje w niej miejsce obok post-bluesa od Matta Sweeneya & Willa Oldhama i powrotu Wavves, produkowanego przez Davida Siteka (TV on the Radio). Absurd jak szturm na Strefę 51? W tym szaleństwie jest metoda.



Ja zwiedziłem kawał świata. Widziałem Mokotów, Powiśle, Pragę, ulicę Targową, niech pan sobie wyobrazi. Tam byli ludzie i tam były morza południowe. Przy jednym stoliku. W filmie Jak to się robi te słowa padały z ust Jana Himilsbacha. W buty księcia naturszczyków, legendarnego birbanta i gawędziarza wchodzi Żyto na płycie z Noonem. Jego miejska poezja i penerskie opowieści zostają zderzone z kunsztownością kompozycji, co skutkuje najbardziej zjawiskowym wydawnictwem ostatnich lat na polskiej scenie hip-hopowej. 

ŻYTO/NOON: muzyka bardzo poważna (RECENZJA)

Słowa Nietzschego o tym, że kiedy spoglądasz w otchłań ona również patrzy na ciebie zostały przeru**ane do tego stopnia, że nie wypada powtarzać ich kolejny raz. W kontekście premierowego true crime ze stajni Netfliksa to jednak właściwie konieczność. The Sons Of Sam przynosi subtelne, ale ożywcze odejście od generycznej formuły dokumentów o seryjnych mordercach.

Droga w mrok: „Synowie Sama” to coś więcej niż serial killer (RECENZJA)

W połowie pierwszej dekady nowego milenium Smarki w tytule swojego wydawnictwa odnosił się do mody na EP-kę. W tym momencie mamy natomiast do czynienia z kolejną falą mody na blendy. Northboii sięga po palmę pierwszeństwa w dziedzinie przeróbek, którą przed nim dzierżyli choćby 2sty czy SzUsty.

Belmonafide? Słońthai?! Kto łapie, ten jara się blendami Northboiia

Cicho to nie słuchanie

Rajd sześćdziesiąt minut na godzinę drogą krajową w rytmie art punk/post-hardcore/emo. W programie m.in. fragmenty sensacyjnego albumu „Ultrapop” od enigmatycznego kolektywu The Armed, który na wywiady wysyła podstawionych aktorów, a do teledysku zatrudnia Tommy'ego Wiseau z „The Room” oraz revival lat dziewięćdziesiątych w wykonaniu newcomerów z Blair; straight outta Brooklyn. Jak zawsze jest też miejsce na klasykę – tę z Seattle i tę z El Paso. Pedal to the metal!



Szanujemy Johna Coltrane’a, Milesa Davisa, Sun Ra czy Pharoah Sandersa. Inna sprawa, że każdy ma swoją granicę wytrzymałości, jeśli chodzi o słuchanie na repeacie klasycznych albumów z lat sześćdziesiątych, siedemdziesiątych czy osiemdziesiątych. 

20 albumów nowej fali jazzu, które pokazują siłę gatunku 

Po kolei. Na ich płytach można usłyszeć ponad dwudziestu muzyków, ale na wywiady czy sesje zdjęciowe wysyłają podstawionych aktorów. Posługują się nieprawdziwymi personaliami, a koncerty grają z partyzanta na osiedlach barakowozów jak to w Sunnyvale. W składzie mają kulturystów, a w teledysku - ekscentrycznego gwiazdora z The Room. Poznajcie The Armed.

Co łączy Tommy'ego Wiseau, „Cyberpunk 2077”, hardcore i bodybuilding? Najbardziej ekscytujący zespół świata

Kozackie wieczory, bezbolesne poranki

Nie wskakujcie do śpiulkowozu! Zamiast jechać w spanko, lepiej posłuchać The Fall – tym razem w odsłonie „lekkiej, łatwej i przyjemnej”. Spelling wkracza na salony jak Stereolab, Widowspeak gra Dire Straits jak Mazzy Star, a Audrey Kang kreśli różnicę między Lightning Bolt i Lightning Bug. Jak zamuła, to z klasą jak u Thief z berlińskiego Sonar Kollektive; jak smutne piosenki, to z uchylonym lufcikiem jak u Fog Lake.



Jesienią ubiegłego roku minęło dwadzieścia lat od premiery pierwszego odcinka Jackass; wywrotowego arcydzieła od szaleńców, którzy wyrósłszy ze środowiska deskorolkowego dokonali rewolucji obyczajowej na antenie i bezpowrotnie przesunęli granicę dobrego smaku.

Wciąganie wasabi? Postrzał gumową kulą? Wybieramy ikoniczne akcje z Jackass

Tytuł Mieszane Uczucia - nadany w zupełnie innym kontekście - okazał się samospełniającą się przepowiednią. Po pierwszych dniach od premiery nowego wydawnictwa byłego reprezentanta Alkopoligamii jesteśmy w redakcji jak Vesper Martini; wstrząśnięci; nie zmieszani. 

Pokłóciliśmy się o Rau Performance: gorzka satyra czy pretensjonalna błazenada?

Burza wisiała w powietrzu nie od wczoraj. Bo ilu jest na tej scenie żółtodziobów, którzy ogniskują tak skrajne emocje? Kara doczekała się pochwał od Palucha i cytowania przez Alex z Siksy na łamach Dwutygodnika; nagrała z Białasem i Margaret. Na drugim biegunie był jednak konflikt z wytwórnią 3Y Gun, kontrowersje związane z zaangażowaniem w SBM Starter, sporo żółci po dołączeniu do Młodych Wilków. Jaki więc Deszcz spadł z tak wielkiej chmury?

„Deszcz” Kary spada na osiedla, gdzie bólu jest więcej niż na SOR-ze (RECENZJA)

Jedni oglądają brokuł, choć to nie wiejski market, my aż palimy się na wieczorny seans z okazji four-twenty. Niektórzy mówią, że nie powinno się tego robić, ale to nieprawda. Można, tylko trzeba wstawać rano. Na tym polega odpowiedzialność.

Zmysły tym karmisz: wybraliśmy filmy i seriale w sam raz na 4/20

Na Zachodzie łatwo ulec wrażeniu, że technologiczny makrokosmos został całkowicie zdominowany przez Apple, Amazon, Facebook, Google i Microsoft. Tymczasem w pekińskiej dzielnicy Zhongguancun powstają spółki, które często przewyższają amerykańską konkurencję pod względem wartości i potencjału. 

Dolina Krzemowa w odwrocie? Poznajcie chińskich gigantów potężnych jak Facebook i Google

Hiperprzestrzeń

Jak daleko jest od My Bloody Valentine do Tame Impali? Czy hyperpop to po prostu Beatlesi na speedzie? Czego pod żadnym pozorem nie można przegapić na Brooklynie? Gdzie w krajach Beneluxu dają najlepsze indie? The Fall odpowiada na te wszystkie pytania w czasie o połowę krótszym niż „120 Minutes”.



W połowie pierwszej dekady lat dwutysięcznych solowe materiały z orbity JWP stanowiły najbardziej wyczekiwane wydawnictwa na stołecznej scenie. Chłopaki wyróżniały się w środowisku, zaostrzyły apetyty za sprawą udziału w klasycznym Północ Centrum Południe, ale w kolejnych latach - zgodnie z koncepcją, że obsuwa to piąty element hip-hopu - odrobinę przespały peak. Ero i Kosi ostatnie lata spędzili na poszukiwaniu straconego czasu, ale cichym bohaterem tego okresu pozostaje raper na pół etatu, który ładnie przedstawił się przed milionami słuchaczy na Klasyku Bez Cenzury z 2006 roku, a w charakterze Jaśnie Wielmożnego Pana zafunkcjonował oficjalnie cztery lata później.

Na drugie ma unikat, a na pierwsze oryginał: Łajzol to najbardziej niedoceniony raper w Polsce?

Zack Schwartz wywodzi się z trudnego domu w Miami; jego rodzice byli uzależnieni od prochów; ojciec zmarł, gdy chłopak miał piętnaście lat. Rivka Ravede też jest z Florydy, ale wychowała się na nie najgorszych przedmieściach. Drogi tej dwójki przecięły się w Filadelfii. Na tamtejszej scenie DIY mieli wywoływać duchy My Bloody Valentine, ale razem z Corey Wichlinem robią właśnie dla muzyki gitarowej to, co dla popu zrobił A. G. Cook. Spirit Of The Beehive porzucili piwnice i garaże na rzecz statku kosmicznego USS Enterprise.

Kwasy, „Mid90s”, hyperindie: ulubieńcy Franka Oceana nagrali album przyszłości, którego musicie posłuchać

Niedziela zapisała się czarnymi zgłoskami w dziejach rodzimej kinematografii, chociaż nie ukrywajmy - śmiechom nie było końca. Po tym, jak TVP przypomniało Smoleńsk, na Instagramie Tygodnika NIE zwrócono uwagę, że jeszcze dwa tysiące głosów i film Antoniego Krauzego będzie najgorzej ocenianym tytułem w bazie popularnego serwisu. Dwa razy nie trzeba było powtarzać. 

„Ptakodemia” i tureckie sci-fi: prześwietlamy filmy pokonane przez „Smoleńsk” na IMDb

Postapo/Post-rock

Skoro Godspeed You! Black Emperor powrócili z nowym materiałem, a Mogwai wdrapali się na szczyt brytyjskiego zestawienia bestsellerów – The Fall poświęcone zostaje skrętowi rocka w kierunku eksperymentu, klasyki i muzyki ilustracyjnej. W stronę apokalipsy albo Chicago. Do tego: premiery Dinosaur Jr., Dry Cleaning czy Darkside oraz 20-lecie New Rock Revolution, wyznaczone przez rocznicę debiutu Black Rebel Motorcycle Club.



Miroff, HZG, ATZ - rap białych nygusów. Do tego Bober, co kopci jak dwusów. Taki jest koncept na LOWPASS; kolektyw, wpisujący się w modę na supergrupy, dostrzegalną u nas ostatnio. O ile OIO to kreskówkowe trapy, oni urządzają slam na brytyjskim block party.

LOWPASS zapisze się w historii czy w slangu dla lamusów? Miły ATZ i Marceli Bober debiutują w jednym zespole (DWUGŁOS)

Niech to się utrzymuje

Drugi sezon The Fall – jak u Hitchcocka – rozpoczyna się od trzęsienia ziemi w postaci ściany dźwięku klasyków z My Bloody Valentine, którzy zapowiadają reedycję albumów i wrzucają wreszcie cały katalog na platformy streamingowe. Potem napięcie narasta wraz z ulubieńcami audycji (Big Thief, Aldous Harding), najważniejszymi dropami tygodnia (Dry Cleaning, Ryley Walker) i autorami potencjalnej płyty roku (Floating Points, Pharoah Sanders & The London Symphony Orchestra).





Niedawno minął rok, odkąd zapanowała wielka smuta, a codzienność zamieniła się w areszt domowy. Toniemy, ale muzyka gra nadal jak na pokładzie Titanica. I gra stylowo, choć nie zawsze w rytm rymów i beatów.

To nie jest hip-hop: 10 albumów z początku roku, które sprawiają, że nawet w domu bywa funky

The Fall to dzikość serca, post-punk i ścieżka dźwiękowa przesilenia jesiennego. Na sześćdziesiąt minut programu alternatywnego pod znakiem indie sounds afternoon zaprasza Marek Fall, związany na co dzień z redakcją newonce.net.

Redaktorzy newonce.net Marek Fall i Jacek Sobczyński pół żartem, pół serio przyglądają się najciekawszym zjawiskom kultury masowej. Każdy epizod to niezależny temat, dedykowana selekcja muzyczna i gadka z pogranicza akademickiej dyskusji i wysublimowanego chamstwa.