Hańba, ostateczny upadek, skandal – zachodnią reakcję wobec tegorocznych MŚ znamy dobrze, ale są też inne zdania. Nie tylko Katar, ale cały świat arabski, pieje z zachwytu. I trudno się temu dziwić.
Prawie 150 zawodników na mistrzostwach świata reprezentuje inny kraj niż ten, w którym się urodzili. Tylko cztery ekipy składają się wyłącznie z piłkarzy urodzonych “u siebie”.
Tłumy ludzi w narodowych barwach Argentyny czy Brazylii na ulicach Dohy. To nic, że nie śpiewają w swoim ojczystym języku. Pewnie dlatego, że nie umieją.
Było sporo głosów, że Irańczycy nie powinni brać udziału w mundialu, dopóki ich krajem rządzi krwawy reżim. Czy mistrzostwa świata to szansa dla protestujących, czy broń w rękach irańskiego rządu?
