Futbol, który na chwilę przerywa pierwszą wojnę światową i chociaż przez moment uświadamia żołnierzom, że po drugiej stronie barykady też są ludzie, a nie bezduszne istoty. Brzmi romantycznie.
Choć ostatecznie zapamiętamy ten mundial głównie z mistrzostwa Leo Messiego czy geniuszu Kyliana Mbappe, to i tak przejdzie on do historii jako najbardziej polityczny turniej od lat.
Turniej, którego sama organizacja była skandalem i który zaczynał się od wyrazów sprzeciwu, okazał się zapewne najlepszym w historii. Czy samo to nie jest już wystarczającym paradoksem?
